KRAINY POLSKIE

Nasze życie codzienne nie zawsze jest ciekawe; czasem po jakichś supermocnych przeżyciach zasuszamy się niejako jak żywa gąbka na kolejne pasmo rzeczywistości szarej i chropowatej.

Ale świat nie byłby światem bez dialektyczno‑taoistycznych nawrotów jego interesującej soczystości, która zawsze podlewa tę roślinę, byśmy nagle poczuli, że najgłębsza egzotyka jest zawsze najbliżej nas. Jak wracałem z mej jedynej w życiu dalekiej samolotowo‑pieszej, egzotycznej podróży – odczułem to niemal cieleśnie, a wracałem do wiejskiej chałupy w podlubelskiej Wólce Krasienińskiej, gdzie pięć lat mieszkałem z rodziną. Zrozumiałem wtedy, a było to w 1984 roku, że już chyba do końca życia, szczególnie w piosenkach, muszę starać się bezustannie i jak najwierniej oddawać nowe, wyniesione właśnie z tej podróży niezbywalne przeświadczenie, że tu gdzie właśnie jestem – osiągać można zawsze ten sam albo i silniejszy diapazon egzotyczności życia, jaki osiągam będąc na przykład na tym superegzotycznym trackingu w Himalajach. Napisałem przed chwilą „szczególnie w piosenkach”, ale rzuciło mi się to też na malowanie i z tego wszystkiego razem namalowałem olejny dyptyk Nepalska Bielizna, który teraz proponuję wszystkim czytelnikom do wglądu na sąsiedniej stronie.