KRAINY POLSKIE

Doskonałość sylwetki, harmonia ruchu, majestatyczność i delikatność zarazem to cechy, które sprawiają, że konie nas fascynują i chcemy na nie patrzeć dla czystej przyjemności. Stadnina w Janowie Podlaskim to nie tylko mekka miłośników i hodowców gorącokrwistych wierzchowców, to także miejsce przyciągające turystów z Polski i zagranicy, którzy przyjeżdżają tu specjalnie po to, by spędzić czas na obserwowaniu na wybiegach czystej krwi arabów i półkrwi angloarabów. Stadninę odwiedzają też bardzo często osoby zajmujące się fotografią – czy to profesjonalnie, czy amatorsko. To zrozumiałe, bo w świecie sportów konnych oraz miłośników tych pięknych zwierząt tutejsze klacze i ogiery to prawdziwi celebryci. Tyle tylko że zamiast po czerwonym dywanie przechadzają się po zielonym kobiercu nadbużańskich pastwisk, na których można je podziwiać.

Każdy, kto wykupi bilet na zwiedzanie stadniny, ma szansę na stanięcie oko w oko z prawdziwą końską gwiazdą. To tutaj rezydowała klacz uznana za najpiękniejszego konia świata. Nieżyjąca już Pianissima była najbardziej utytułowaną klaczą w całej światowej historii koni arabskich czystej krwi. Podobno miała hipnotyzujące spojrzenie, łabędzią szyję i łagodny temperament, a prasa – ta polska i ta zagraniczna – nazywała ją „żywym dziełem sztuki”. Najbardziej fascynującą jej cechą, która zresztą jest charakterystyczna dla wierzchowców tej rasy, była niemal magiczna lekkość w ruchu. Konie arabskie potrafią poruszać się w galopie tak płynnie i harmonijnie, a do tego cicho, że tworzą iluzję, jakby nie dotykały kopytami ziemi. Ale nawet kiedy stoją bez ruchu – a janowskie konie są bardzo ciekawskie i lubią nawiązywać kontakt z odwiedzającymi je ludźmi – trudno oprzeć się wrażeniu, że patrzy się na najdoskonalsze stworzenie na Ziemi. Warto wiedzieć, że niektóre z janowskich arabów mają rodowód sięgający XVIII w., kiedy to magnaci z wielkich rodów szlacheckich wysyłali wyprawy na dalekie pustynie, by kupić od Beduinów najcenniejsze sztuki.