KRAINY POLSKIE

Na pograniczu Wielkopolski, Kujaw i Pomorza, pomiędzy dwoma rzekami – Notecią na północy i Wełną na południu – rozpościera się niewielka, ale zapierająca dech w piersiach kraina: Pałuki. I choć zajmuje tylko nieco ponad 2 tys. km2, jest wyjątkowo bogata w malownicze krajobrazy, a także w historię: to tędy prowadzi piastowski szlak. Dlatego na Pałukach wspaniale poczuje się człowiek kochający przyrodę, podróżnik, rowerzysta, wędkarz, grzybiarz, wodniak i żeglarz, ale i ten, który poszukuje wiedzy historycznej czy etnograficznej.

Pałuki to pagórki i łęgi. Doliny i wzgórza. Pola, łąki, lasy, rzeki, a nade wszystko 130 jezior, które wpisują się w rzeźbę terenu, odbijając w sobie całe piękno krajobrazu i pałuckie niebo. Bogactwo różnorodności, którego przyroda nie poskąpiła temu regionowi. Pałuczanin dobrze wie, skąd pochodzi nazwa regionu. Napotkany w trakcie wędrówki, płynnie opowie o tym, czym Pałuki są i czym zachwycają przybyszy. Nawet tubylca, choć ten piękno przyrody uważa za oczywistość. Turysta wypocznie tu podczas krótkiego weekendowego wypadu – zwykle nad jezioro, ale czarowne Pałuki mają mu do zaoferowania znacznie więcej.

Czarcie Góry i czosnek niedźwiedzi

Pochodzenie nazwy regionu wywodzi się ze staropolskiego rdzenia, zawierającego się w takich słowach jak: łęg, łuk, łah, które doskonale opisują pagórkowate tereny, łukowate linie krajobrazu, licznie poprzecinane wstęgami rzek i lustrami jezior. To równie dobry opis dla stanu, w jaki wizyta na Pałukach wprowadzić może gościa. Krajobraz wpływa na nastrój harmonijnie i miękko, pozostawiając za plecami chropowatość życia. Tu wszystko płynie własnym rytmem, rytmem swobodnie wzrastającej przyrody, meandrów rzek, miękkością linii pagórków i brzegów jezior. Można głęboko odetchnąć.

Dla tych, którzy cenią kontakt z naturą i wypoczynek na jej łonie, Pałuki to przysłowiowy raj. Dosłownie każdy znajdzie dla siebie godne miejsce rekreacji. Wiele miejsc to rezerwaty przyrody, np.: rezerwat torfiskowy doliny Gąsawki – stworzony w celu zachowania źródeł rzeki Gąsawki, leśny rezerwat Mięcierzyn – chroniący buczynę, czy rezerwat przyrody Ostrów koło Pszczółczyna, gdzie ochronę prawną zyskał las liściasty z występującą w nim lipą szerokolistną i kilkoma innymi gatunkami. Znajduje się tam również stanowisko rzadkiego i chronionego czosnku niedźwiedziego. Do wędrówek i spacerów zapraszają liczne ścieżki przyrodnicze, niektóre z elementami edukacyjnymi. Warto wymienić szlaki wokół Tlenia, gdzie odcinek Wdy zmienia się w jezioro, Czarcie Góry koło Świecia, Bory Tucholskie, gdzie w osadzie Fojutowo krzyżują się, ale nie mieszają wody Wielkiego Kanału Brdy i cieku Czerska Struga.